«… صدها بار من گفتم که مساله شورا از اساسی ترین مسایل اسلامی است وقتی خدا به پیغمبرش با آن عظمت می گوید با این مردم مشورت کن، به اینها شخصیت بده، بدانند که مسوولیت دارند، متکی به شخص رهبر نباشند. ولی نه اینکه نکردند. می دانم چرا نکردند. هنوز هم در مجلس خبرگان بحث می کنند در این اصل اساسی قرآن که به چه صورت پیاده شود. باید، شاید یا اینکه می توانند نه این یک اصل اسلامی است. یعنی همه مردم از خانه و زندگی و واحدها باید با هم مشورت کنند…چرا نمی شود؟ نمی دانم! امام دستور می دهد، ما هم فریاد می کشیم، دولت هم تصویب می کند ولی عملی نمی شود. مگر در سنندج که این شورای نیم بند تشکیل شد ضرری به جایی رسید؟ و می بینیم آنجا نسبتا از همه منطقه، کردستان آرام تر است. گروهها و افراد دست اندرکار شاید اینطور تشخیص بدهند که اگر شورا باشد ما چه کاره ایم؟ شما هیچ! بروید دنبال کارتان، بگذارید این مردم مسوولیت پیدا کنند…با همه این ها من متاسفانه نمی دانم چه علتی باعث شد که تا به حال به تاخیر افتاده است. البته شاید برخی از علت هایش را می دانم ولی جای گفتنش نیست. مگر یک وقتی که وقتش برسد …»

بهشت زهرا- نماز جمعه 16 شریور 1358- سخنرانی مرحوم آیت ا…طالقانی

پی‌نوشت: آنها که قرآن می‌سوزانند، اندیشه‌ی منسوخ خود را می‌سوزانند. بگذار بسوزانند. او که بخواهد هر آتشی را گلستان می‌کند. ابراهیم از آتش نمرود نسوخت. آنکه سوخت، نمرود بود در آتش جهل خود. نمرودیان را این کفایت می‌کند؟
پی نوشت شخصی: بعضی وقت‌ها هر آتشی را گلستان نکن. اول «ابراهیم»مان کن، بعد «گلستان».